„Ich taniec porusza zmysły i roztacza wokół hipnotyczną atmosferę”

Krótka historia Tanga

Początków tanga należy szukać wśród niewolników afrykańskich, którzy przywozili swe tańce, pieśni i rytmy na Antyle i do Ameryki Południowej od zarania kolonizacji w połowie XVI wieku. Rozprzestrzenianie się tanga związane jest również z przesiedlaniem Murzynów z Kuby i Haiti do Argentyny w okolice Rio de la Plata.

Obecnie istnieje wiele form tanga, zarówno muzycznych jak i tańca - tango argentyńskie (i jego odmiany tango vals, tango nuevo, milonga), tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowego.

Tango argentyńskie polega na improwizacji i stałym rozwoju. Mimo że podstawowe kroki, ozdobniki, sposób trzymania czy markowanie są obecnie uczone na lekcjach tanga argentyńskiego, to występują wariacje i to w szybkości wykonania jak i w sposobie wykonania.

Style tańca i rodzaje muzyki

Tango de salon
Najczęściej spotykany styl tańczenia tanga argentyńskiego z kontaktem po prawej stronie i z lekkim otwarciem trzymania po lewej - trzymanie jest w kształcie litery V. Figury są bardziej powolne, subtelne i odmierzane. Dla celów głównie nauczania wprowadzono podstawowy zestaw kroków (hiszp. basico), który składa się z ośmiu kroków, i zawiera sekwencję takich elementów jak salida, cruzada (krzyżyk) i resolucion (zakończenie). Innymi figurami tanga argentyńskiego są: calesita, boleo, gancho, kanapka, kwadrat, ocho, parada, volcada, traspié. Zwyczajowo używa się hiszpańskich nazw figur tanga argentyńskiego, chociaż sandwich jest tutaj wyjątkiem używanym także w Argentynie obok określenia mordida.

Tango milonguero
Styl charakteryzujący się krótkimi układami tańczonymi w szybkim tempie w rytmie o wesołym nastroju. Pomimo, że charakteryzuje się delikatnym prowadzeniem i markowaniem kroków, umożliwiających swobodne prowadzenie się pomiędzy przepełnioną tańczącymi salą, w stylu tym możliwe jest stosowanie figur o dużej finezji. Styl ten zwany też jako apilado, tango club, confiterias jest tańczony z lekkim nachyleniem i stałym kontaktem górnej części ciał partnerów. Apilado ma stosunkowo ograniczony repertuar ze względu na bardzo bliski kontakt gdzie używa się małych kroczków. Charakterystycznym elementem milongi jest traspie.

Tango vals

Styl zawierający warstwę melodyczną w rytmie walca. W odróżnieniu od stylu de Salon charakteryzuje się zachowaniem ciągłości ruchów z unikaniem figur w pozycji stojącej.
Tango nuevo
Styl nowoczesnego podejścia do tanga z figurami wykorzystującymi dynamikę ruchu. Pionierem stylu była grupa "Tango Investigation Group" (później przekształcona w organizację "Cosmotango") stworzona przez Gustavo Naveira i Fabian Salas w latach 1990-tych w Buenos Aires.

Tango fusion
Styl nowoczesnego tańczenie tanga charakteryzujący się odważnymi formami do muzyki odmiennej od klasycznych tradycyjnych tanecznych tang argentyńskich, która jest tworzona bądź miksowana na żywo przez didżejów z utworów muzyki House, Jazz, Techno i innych.

Dźwięki muzyki
Charakterystycznym instrumentem tanga argentyńskiego jest bandoneon, któremu towarzyszy zwykle fortepian, skrzypce i kontrabas. Do tego słychać często wokal męski lub kobiecy o romantycznym zabarwieniu.