taniec to rzeka emocji

Każdy z nas potrafi tańczyć. Ruch jest bowiem czymś najbardziej naturalnym dla człowieka.
Taniec to najogólniej zwarty układ kroków, który każdy ma w głowie. Każdy taniec jest niepowtarzalny, choćby ten sam układ był tańczony przez tysiąc osób... tak samo jak każdy człowiek jest niepowtarzalny, bo mamy odmienne emocje, uczucia, dlatego każdy z nas tańczy to co czuje. Taniec pozwala na wyrażenie siebie, bo nie wystarczy nauczyć się schematycznych kroków, to jest dobre na początek. Aby taniec który wykonujemy był prawdziwie wartościowy , poruszający i zachwycający oglądających potrzebne są emocje, uczucia, włożenie w to części samego siebie...

Moją ulubioną grupę tańca stanowią tańce latynoamerykańskie, ale również salsa.
Tańce latynoamerykańskie to grupa tańców prezentowanych na turniejach obok tańców standardowych. W skład tej grupy wchodzą: samba, rumba, cha-cha, paso doble czy jive. Charakteryzują się one dużą dynamiką, szybkością i wyrazista muzyką. Ważne są w nich zmysłowe ruchy bioder i całego ciała. Zasadnicze znaczenie ma izolacja, polegająca na umiejętności oddzielenia górnych partii ciała od dolnych.


SAMBA
Dokładna nazwa to "O samba", która pochodzi z języka brazylijskiego i portugalskiego. Pierwszą formą samby był taniec "w kółko", a zapoczątkowali go Murzyni ze szczepu Bantu.
Narodowy taniec Brazylii, na ogół kojarzony z karnawałem w Rio de Janerio. Posiada wiele kombinacji rytmicznych, łatwo wpada w ucho. Poza rzadko tańczonymi figurami podstawowymi, samba ma charakter progresywny - tańcząca para szybko przemieszcza się po całym parkiecie. Samba zwana jest tańcem kochanków. Jest tam bardzo dużo ruchów intymnych, wyrażających uczucia. Ruch samby przypomina falowanie partnerów. Tańczenie samby może też przypominać bieganie po rozżarzonych węglach, na których trzeba jak najkrócej stawać, by się nie poparzyć. Takt: 2/4
Tempo: 54-56 taktów na minutę
RUMBA
Nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Kojarzy się z Kubą, a swe korzenie ma w mambolero i jest spokrewniony z hanaberą. Jest agitacyjnym tańcem afrykańsko-kubańskim. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich. Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi.Rumba to taniec, wymagający dobrej koordynacji ruchów i znakomitej kondycji fizycznej. Ale o tym tańcu nie decyduje jedynie technika, której można się nauczyć, ale zaangażowanie w taniec, zmysłowość. Dobrze zatańczona rumba to wręcz miniprzedstawienie teatralne. Rumbę na turniejach tańca tańczy się jako trzecią z pięciu tańców latynoamerykańskich.
Takt: 4/4
Tempo: 28-32 taktów na minutę
CHA-CHA
Jest to jeden z najmłodszych tańców latynoamerykańskich pochodzenia Kubańskiego. Forma taneczna została ustalona dopiero w 1953r. Po raz pierwszy zatańczono ten taniec w Niemczech w 1957r., a Gerd Hadrich pokazał pierwsze kroki. Główną zasadą techniczną są tzw ,,przeprosty", figury polegające na wyprostowywaniu kolan na ,,raz" oraz w figurze ,,lockstep" Również wiele figur w cha-chy zostało zaadoptowanych z rumby. W cha-chy także charakterystyczne są kokieteryjne ruchy, choć nie aż tak bardzo, jak w rumbie, bo ze względu na szybsze tempo jest na to mniej czas. Cha cha ma w sobie dużo elementów jazzu, beat'u i tańca dyskotekowego. Cechą charakterystyczną jest fascynujący rytm i swawolne ruchy opatrzone kokieteryjnym flirtem.
Takt: 4/4
Tempo: 32-34 taktów na minutę

PASODOBLE
To hiszpański taniec oddający atmosferę areny i walki byków - corridę. Partner występuje w roli toreadora, który trzyma partnerkę zastępującą czerwone sukno. Obydwoje poruszają się wokół wyimaginowanego byka.Sam taniec składa się jakby z dwóch części: I - wejście na arenę, II - obrazuje samą walkę. Muzyka o charakterze marszowym wyzwala narastające napięcie, by przez poszczególne akcenty wzbudzić entuzjazm w ostatnim uderzeniu. Jedyny taniec, w którym pary nie mogą sobie pozwolić na luki czy skróty w prezentowanej choreografii. Bardzo widowiskowy, a tancerze specjalnie przygotowują się do rozpoczęcia przyjmując pozy i wprowadzając nastrój, by ruszyć z pierwszym uderzeniem muzyki. Pasodoble wymaga od tancerzy sztuki pełnej wyrazu.
Takt: 2/4
Tempo: 60 taktów na minutę
JIVE
Jest bardzo podobny do rock and rolla, choć bez figur akrobatycznych. Do Europy dotarł z amerykańskimim żołnierzami w 1940r., jego odmianą jest boogie-woogie. Jest to taniec bardzo szybki i dynamiczny. W tańcu tym dostrzec można wpływy afrykańskie. Jive ukazuje nam jaką wspaniałą radością jest życie. Kroki wykonuje się dynamicznie wbijając ciężar ciała w parkiet, tak jakby chciało się szybko porozgniatać uciekające pluskwy. W obecnej wersji jest klasycznym tańcem jazzowym, wpływającym na powstanie nowych "szaleństw tanecznych". Jive ciągle trwa i nadal się rozwija. Wymaga on dobrej sprawności i kondycji, gdyż tańczony jest jako ostatni taniec.
Takt: 4/4
Tempo: 32-48 taktów na minutę







SALSA
Jest popularnym na całym świecie tańcem towarzyskim odpowiadającym muzyce również nazywanej salsą. To słowo po hiszpańsku oznacza [sos] lub smak, czy jak w tym przypadku styl.
Salsa w muzyce narodziła się w latach 1940-1970 z fuzji rytmów afrokubańskich i karaibskich pod dużym wpływem jazzu. Rozwijała się zarówno na Kubie, w Portoryko, Nowym Jorku, jak i innych krajach regionu Karaibów. Salsa czerpie w najlepsze z każdej z tych kultur. Łączy w sobie karaibską zabawę, afrykańską radość życia i francuską finezję. Kubańczycy doprawili ją "do smaku" swym gorącym temperamentem, przez swoją otwartość i wielką pogodę ducha tworząc taniec pełny radości i energii. Tak świetna receptura nie mogła schować się przed światem na długo. Jej smak dotarł do najbardziej odległych od Kuby rejonów z czasem ogarniając cały świat. Podczas tych podróży każda z nacji dodała do Salsy szczyptę swoich przypraw. W ten sposób podobnie jak sos - tak i taniec posiada wiele sposobów przyrządzania. Tak powstały podstawowe style Salsy:

• Salsa LA, jest to styl Los Angeles, inaczej nazywany Salsą "na 1";
• Salsa NY, jest to styl New York, nazywany też "Mambo" lub Salsą "na 2"
• Salsa Cubana, która jest rodowitym stylem kubańskim, nazywanym często "Casino" lub Salsą "na 3"

Style te różnią się krokiem podstawowym, rytmicznym umiejscowieniem kroków (np. taniec na 1 lub 2) w muzyce, geometrią tańca (taniec po kole lub w linii), sposobem prowadzenia partnerki, ilością elementów akrobatycznych w tańcu, istnieniem bądź brakiem elementów solowych. Salsa na Kubie powstała jako połączenie tańca son (muzyka) z kubańską rumbą. Salsa jest w odróżnieniu od większości tańców towarzyskich tańczona w miejscu. Oznacza to tyle, że tańcząca para nie przemieszcza się zbyt wiele po parkiecie, a obroty wykonywane są w miejscu.

źródło: www.wikipedia.pl

Taniec nie jest tylko pasją, ale także wyrażeniem przeżytych odczuć, pozwala on na odprężenie i zapomnienie o kłopotach i problemach codziennego życia. W tańcu nie da się udawać...Poruszając się w rytm muzyki można odczuć wielką radość i satysfakcję, bo tańczy się dla własnej przyjemności, a nie z przymusu:)
Dla mnie taniec jest czymś szczególnie ważnym, bo w tańcu jestem naprawdę sobą, otwieram swoje wnętrze, daje upust emocjom, zarówno tym dobrym jak i tym złym. Gdy tańczę zapominam o bólu, nie czuje zmęczenia... czasem zdarzało się, że szłam na taniec z bólem głowy a wracałam całkowicie zdrowa i do tego rozesmiana jak nigdy:) Taniec jest dla mnie lekiem, jest moim uzależnieniem, moją pasją i największą miłością...
Taniec jednym słowem to dla mnie najskuteczniejsza terapia na wszelkie troski i zmartwienia:)
Zachęcam wszystkich gorąco do tańca:) Kto choć raz nie spróbował tańca, nie wie co traci!
NAPRAWDĘ WARTO!!!:)))