breakdance&balet

OoOberek:) czyli c.d tańców ludowych;]

Nazwa “oberek” pochodzi od ruchu obrotowego, wirowego w tańcu.

Jest to polski taniec ludowy o żywym tempie i skocznej melodii w rytmie nieparzystym; popularny na wsi w wielu regionach Polski, szczególnie lubiany na Mazowszu i Radomszczyźnie.



Charakterystyka ruchowa:


-Przeważają wirowe formy ruchu
-Ruch szybki, lekki, “zwiewny”, dynamiczny w momentach przytupywania, pełen rozmachu w momentach przyklęków

Kobieta tańczy cały czas krokiem zasadniczym. Mężczyzna urozmaica taniec wplatanymi doń mocniejszymi stąpnięciami, przytupami (tzw. "trójki" i "piątki"), przysiadami, przykucami lub hołubcami.



Kompozytorzy oberków stylizowanych:


-Henryk Wieniawski
-Roman Statkowski
-Grażyna Bacewicz

terapia tańcem? jak najbardziej tak!

Czy słyszał ktoś może o choreoterapii???
Otóż owa choreoterapia jest to metoda leczenia poprzez taniec. Tak właśnie!!!
Z tym, że nie jest to żaden układ kroków, tylko taniec oparty na improwizacji, mający na celu poprawę pewności siebie, rozładowanie emocji i poprawę koordynacji ruchowej. Stosuje się ją między innymi w leczeniu osób z zaburzeniami psychicznymi i osób z problemami w kontaktach z innymi ludźmi...
Ruch, który wykonujemy w tańcu jest ukazaniem i odbiciem własnej osobowości, płynie on z wnętrza pokazując na zewnątrz co dana osoba czuje, myśli i przeżywa...

BALET !

Sztuka baletowa narodziła się w XV w. we Włoszech. Arystokraci, chcąc zrobić wrażenie na ważnych gościach, zlecali zawodowym mistrzom tańca przygotowanie kosztownych widowisk. Na przedstawienia te składały się zarówno mówione sztuki teatralne, jak i wspaniale tańce, w których brali udział członkowie dworu. Stały się one bardzo popularne we Francji.

Kiedy popularność, dworskiego baletu zaczęła słabnąć, na tronie francuskim zasiadł Ludwik XIV, który nie tylko podtrzymał zwyczaj, ale sam zaangażował się w taneczne produkcje.

TERMINY BALETOWE:

Adagio - wolny początek pas de deux, po którym następują dwie partie solowe i partia finałowa.

Allegro - kroki, podskoki i obroty wykonywane w szybkim tempie.

Arabesque - poza taneczna polegająca na wyciągnięciu do tyłu uniesionej jednej nogi oraz pochyleniu tułowia do przodu.

Attitude - poza taneczna: jedna noga wyciągnięta do tyłu i zgięta w kolanie.

Barre - długa poręcz w sali baletowej, która służy tancerzom do przytrzymywania się w trakcie ćwiczeń.

Battement - rytmiczny ruch nóg.

Batterie - kroki, w których znajdujące się w powietrzu nogi krzyżują się bądź uderzają o siebie.

Cabriole - podskok, w którym tancerz unosi jedną nogę a następnie szybko uderza o nią drugą nogą.

Coupe jetś - podskoki z obrotem z jednej nogi na drugą wykonywane dookoła sceny.

Entrechat - krok polegający na skrzyżowaniu nóg w podskoku.

Fouettś - bardzo szybkie obroty, w trakcie których noga nie będąca na ziemi wyciągnięta jest w bok i dołączona do kolana kiedy tancerz kręci się.Jetś - skok z jednej nogi na drugą.

Manege - okrąg na scenie, wzdłuż którego tancerz wykonuje popisowe podskoki.

Pas - krok w tańcu.

Pas de deux - taniec z udziałem pary tancerzy.

Pique - kiedy balerina staje na końcach palców bez uprzedniego zginania kolan.

Piruet - obrót w tańcu.

Plis - pierwsze ćwiczenie przy poręczy (barre), w którym tancerz kuca, powoli zginając kolana.

Pointe - pozycja polegająca na staniu na czubkach palców.

Port de bras - sposób w jaki tancerze prowadzą swoje ramiona.

Pozycje - pięć podstawowych układów stóp i odpowiadające im ruchy ramion.

Rond de jambe - noga uniesiona do góry, kolana zgięte, stopa wykonuje kolisty ruch w powietrzu.

Tour en hair- jedno-, dwu- a czasami trzykrotny obrót w powietrzu.

źródło: http://balet_on.webpark.pl/

"Możesz tańczyć wszędzie jeżeli tańczysz sercem."

Cha cha ;)

Cha cha to jeden z najmłodszych tańców latynoamerykańskich, wywodzi się z rumby i mambo. Na jego powstanie złożyły się wpływy wywierane przez jazz i swing. Melodie i rytmy cha cha cha pojawiły się w Europie i Stanach Zjednoczonych dopiero w latach pięćdzisiątych. Zaś pierwsze ujednolicenie form tego tańca miało miejsce w roku 1953.

Cha cha jest tańcem z kategorii tańców Ameryki Łacińskiej, tańczy się go prawie w miejscu w przeciwieństwie do tańców tańczonych dookoła sali, czyli walca angielskiego i wiedeńskiego. Styl i sposób tańczenia zmieniały się kilkakrotnie. Mimo stosunkowo krótkiej historii cieszy się bardzo dużym powodzeniem wśród tancerzy na całym świecie.

"Taniec cha-chy opiera się na kroku chassis czyli kroku w formacie odstaw-dostaw-odstaw.Do tylu są wykonywane kroki chasse tzw.back locki a w przód lock stepy.W cha-chy trzeba mieć mocne i przeprostowane nogi aby wyglądało to efektownie." Źródło :http://pl.wikipedia.org/wiki/Cha-cha

Autorem tańca jest Pierre Levelle. Forma taneczna została usjednolicona dopiero w 1953. Po raz pierwszy zostazatańczony jako taniec w Niemczech w 1957, a Gerd Hadrich zademonstrował pierwsze kroki. Kroki wolne wykonuje się, podobnie jak w rumbie, na przeprostowanych kolanach, zaś kroki szybkie na rozluźnionych. W cha-chy także charakterystyczne są kokieteryjne ruchy, choć nie aż tak bardzo, jak w rumbie, bo ze względu na szybsze tempo jest na to mniej czasu.

Tancerz i tancerka ustawiając się w nieznacznej odległości od siebie,ale są naturalnie wyprostowani. Tancerz obejmuje partnerkę prawym ramieniem. Jest to postawa zasadnicza oprócz której wyróżnić możemy także pozycję otwartą, promenady, odwrotnej promenady i obrotu pod ręką.

"Taniec dzikiej namiętności i czułej delikatności, taniec dominacji i uwodzenia"

RUMBA:)

Rumba towarzyska nazywana jest tańcem miłości lub tańcem namiętności. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich.

Trzymanie partnerki jest podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte (za jedną rękę) lub zamknięte (obiema rękoma). Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad palcami stóp, a nogi wyprostowane są kolanach.

Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, prowokuje partnera, zaś partner prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi.

Rozliczenie tempa kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Rumbę towarzyską rozliczać możemy w dwóch rytmach: wspomnianym już raz, dwa, trzy, cztery czyli w rytmie square, ale także w rytmie cubana (cztery, raz, dwa, trzy).

Rumba to taniec, wymagający dobrej koordynacji ruchów i znakomitej kondycji fizycznej. Sama technika nie wystarczy ważne jest zaangażowanie w taniec, zmysłowość. "Bohaterką" tego tańca jest kobieta, emanuje erotyzmem, który przenika każdy jej ruch, to na niej skupia się uwaga. Rumba to przepełniony erotyzmem miłosny taniec, pełen zmysłów, gestów i weżowych ruchów całego ciała. Dobrze zatańczona rumba to przedstawienie teatralne. Tancerka używa wszystkich swoich wdzięków, uwodzi mężczyznę. Patrzy mu w oczy, to znowu udaje, że go nie widzi, wzrokiem szuka innego, aby wzbudzić zazdrość partnera, zniewolić go i całkowicie nad nim zapanować. Kobieta, która tańczy rumbę, jest odważna i zmysłowa - i to właśnie podkreśla strój.

Rumba narodziła się na Kubie w 1886, wsród niewolniczych afrykańskich plamion, które pracując na peryferiach miast stworzyły male spolecznosci. Zaczeli organizować zbiorcze imprezy zwane "rumba". Muzyke tworzyly dźwięki wydobywające się z mebli, artykuły gospodarstwa domowego i narzędzia pracy codziennej.

Rumba to taniec erotyczny w którym dominuje partnerka swoim seksapilem. Partnerka ma uwodzić swojego partnera. Rytm rumby: 2, 3, 4, raz. Rumba jest tańcem latynoamerykańskim. Pochodzi od cha-chy.

TANIEC W MEDIACH

    Taniec towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Niegdys tańczono po to,żeby oddać hołd różnorakim bóstwom, prosząc o powodzenie w walce, czy tez dziekując za otrzymane dary...taniec był nazywany "modlitwą nóg"... W późniejszych czasach zaczęła zanikać funkcja tańca jako modlitwy, czy tez rodzaju hołdu. Taniec zaczął pełnić w większej mierze funkcje widowiskowe, stając się zjawiskiem godnym podziwu.

Jak jest obecnie? Pomyślmy...

    Kto z nas nie marzył o tym, by choć raz być w centrum zainteresownia, stanąc w świetle fleszy i być podziwianym przez innych? To "siedzi" gdzieś wewnątrz nas i jest jak najbardziej normalne, to potrzeba akceptacji przez otoczenie i bycia choć przez chwilę obiektem zainteresowania innych...

Nie każdy jednak potrafi czy chce tańczyć. Nie każdego stać na kursy tańca, nie każdy ma na to czas. Istnieje jedno alternatywne wyjście... To media ze swoim przeogromnym wpływem i zasięgiem. Nie musimy nawet sie ruszać z domu, aby wejść w fascynujący świat tańca i poznać jego tajniki... 

 Można śmiało stwierdzić, że taniec jest wszechobecny. Możemy go zauważyć w filmach, w reklamach, w wielu teleturniejach czy reality show.  

     Taniec jest ściśle obecny w mediach. Ludzie kochają taniec, ponieważ wyraża wszystkie uczucia, które towarzyszą każdemu podczas Jego życia. W wielu programach telewizyjnych wykorzystywany jest taniec. Najpopularniejsze programy taneczne ostatnich lat to: "Taniec z gwiazdami", który cieszy się nie słabnącą popularnością i program "You can dance po prostu tańcz", który jest stosunkowo nowym programem. W programie "Taniec z gwiazdami" znane aktorki i aktorzy tancząc ze świetnymi tancerkami i tancerzami walcząc o główną nagrodę, czyli kryształową kule i modny samochód- kabriolet. Natomiast w programie "You can dance po prostu tańcz" młodzi i nie dokońca doświadczeni tancerze ucząc sie różnych stylów tanecznych walczą o 100 tysięcy złotych i nauke w sławnej szkole tańca na Brodway'u. Każdy wyczyn tancerzy w obu programach zostaje poddany surowej ocenie jury, która ocenia styl i gracje tancerzy oraz  nabyte umiejętności taneczne. Oba programy barddzo przyjemnie się ogląda zwłaszcza wtedy,gdy tancerzy wykonują bardzo trudne figury.

    W wielu filmach został wykorzystany motyw tańca :) Najpopularniejszym tanecznym filmem ostatniego czasu jest " Step Up The Streets" ;)  Fantastyczne kroki, układy taneczne, fenomenalna muzyka i przystojny aktor :D przyciągnęły ogromną widownię do kin :). Po zakończonym seansie wielu ludzi zrozumiało że taniec może być również dla nich . Zaczęły się zapisy do szkół tańca, zaczęto organizować kursy w szkołach. Z dnia na dzień taniec stał się bardzo popularny :) Osoboście bardzo polecam obejrzenie tego filmu.

    Moim zdaniem najwspanialszym filmem tanecznym jest " Dirty Dancing" Osobiście oglądałam go chyba ze 100 razy :) i chętnię zobacze go 101 raz :] Film ten przystępny jest nie tylko dla ludzi dorosłych, ale również dla troche starszych dzieci. Muzyka wpadająca w ucho, choreografia którą łatwo opanować nawet w domu

to wszystko co ludzie chcą oglądać i zawsze będą chcieli :)

 Taniec zdominował nie tylko programy rozrywkowe, ale również pojawia sie jako chwyt konsumencki w reklamach. Producenci reklam robia wszystko  aby przykuć uwage widzów i podnieść swojego towaru. Wykorzystują do tego motywy taneczne oraz osoby, które zasłyneły i osiągneły cos w tej dziedzinie. Tancerze, o których nigdy nie było słychac stały sie gwiazdami kilkuminotowych spotów reklamowych. Ludzie zyją w monotonni, nie mają czasu na to aby realizować swoje marzenia, dlatego utożsamiają się sie z tymi, którzy kochają to co robią. Ich obecnosć w reklamach jest bardziej wiarygodna i przyciąga potencjałnych nabywców.

 

 

                            "Tańczcie ludzie, tańczcie wszędzie ..."       IX Symfonia Beethovena

 

"Muzyka i melodia ciała stapiają się w jedno..." prawdziwa mistyka...

TANIEC BRZUCHA

Taniec brzucha nazywany także "belly dance", "tańcem orientalnym", "tańcem arabskim", czy wreszcie "Raks Sharki" jest rodzajem tańca solowego. Wywodzi się on z tańca płodności tańczonego ku czci bogini Izydy w starożytnym Egipcie, wyłącznie przez kobiety. Najwazniejszymi cechami tego tańca są ruchy bioder, brzucha, biustu i ekspresyjne gesty rąk. Zas najbardziej charakterystycznym elementem jest tzw. shimmy, czyli drżący ruch bioder wprawiający w drgania równiez brzuch tancerki. Można wykonywać także shimmy innych części ciała np. biustu. "Taniec ten łączy kuszące ruchy bioder z subtelnym ruchem rąk i od wieków robi niezwykłe wrażenie poprzez wyzwolenie tego, co najbardziej uwodzicielskie, zmysłowe i kobiece." Nazwa "taniec brzucha" nie jest jego nazwą oryginalną, wprowadzili ją bowiem przedstawiciele cywilizacji zachodniej. Pierwotnie brzmi ona "raqs sharqi", czyli "taniec wschodni".
źródło: www.wikipedia.pl. Ruchy, które składagą się na ten taniec przekazywane są od wieków Dobre tancerki brzucha charakteryzują sie tym, że juz po kilku sekundach tańca potrafią wciągnąć publiczność do wspólnej zabawy, dzięki umiejętności połączenia swojej energii z energią publiczności, przez co nawiązuje sią naturalny kontakt. Taniec brzucha zapewnia doskonały kontakt z własnym ciałem. Jest to taniec dumny, a zarazem zmysłowy, zalotny, pełen erotyzmu, nie ma w nim jednak wulgarności. Świetnie wpływa na poczucie kobiecości, pozwala na wyrażanie samej siebie bez ograniczeń, wyzwala z kompleksów dotyczących choćby zbyt obfitych bioder, gdyż w tym tańcu troszkę więcej ciała jest jak najbardziej wskazane. Dlatego też każda kobieta może się w nim czuć swobodnie i każda będzie go tańczyć nieco inaczej. Wiele kobiet w obcowaniu z tym tańcem rozkwita i poprzez niego uczy się wyrażać siebie. Jest to taniec bardzo intymny, nie da się w nim nic ukryć, pokazuje się w nim całą siebie, taką jaką się jest.

W krajach arabskich taniec ten jest nadal kultywowany. Dziewczynki uczą się wszystkich jego ruchów juz w dzieciństwie. Towarzyszy on bowiem tamtejszym kobietom we wszystkich najważniejszych momentach życiowych, jak ślub, ciąża czy narodziny dziecka. Kobiety spiewaja i tańczą go w atmosferze wielkiej radości i szczęścia.
Poza samą radością z uprawiania tego tańca możemy czerpać z niego liczne korzyści. Jeżeli chodzi o samopoczucie fizyczne to ruchy tańca orientalnego wzmacniają umięśnienie, ćwiczą je, rozluźniają i czynią wytrzymałymi. Dzięki temu tańcowi mięśnie stóp,łydek i ud stają się mocniejsze i bardziej jędrne. Odpowiednia postawa w tańcu, w postaci kompletnego przylegania stóp do podłoża, oraz aktywność nóg chronią przed zaburzeniami krążenia. Mięśnie brzucha, bioder i pośladków zostają rozluźnione i wzmocnione. Talia staje się cieńsza i zyskuje delikatny wygląd dzięki licznym ruchom obrotowym, które przynoszą korzyść również częściom wewnętrznym narządów kobiecych. Dzięki wzmocnieniu mięśni grzbietu zotają zlikwidowane zaburzenia kręgosłupa. Poprzez stałe praktykowanie tańca uzyskuje się bardziej rozluźnione plecy i mniejszą skłonność do blokad i bólów fizycznych. Taniec ma działanie terapeutyczne jeśli chodzi o krążenie, co powoduje korzyści zarówno na płaszczyźnie mięśniowej, jak i oddechowej.

Ciekawostką może być to, że taniec brzucha jest zalecany dla kobiet w ciąży..."Taniec brzucha koryguje postawę, wzmacnia mięśnie brzucha, przynosi ulgę obolałym plecom oraz zapobiega puchnięciu nadgarstków." "Taniec brzucha bardzo angażuje ten obszar, rozluźnia miednicę, odstresowuje i wzmacnia. Silne mięśnie dna miednicy ułatwiają ciążę i poród oraz zapewniają szybszy powrót do formy po porodzie. Wpływają także korzystnie na odczucia seksualne . Jednak zalety tańca wykraczają daleko poza brzuch, miednicę i biodra. W ciąży nie tylko rośnie brzuch, ale zmienia się całe ciało. Kręgosłup jest obciążony bardziej niż zwykle, dlatego szczególnie należy o niego dbać. Doskonałą gimnastyką dla pleców są właśnie wężowe ruchy kręgosłupa, krążenia klatki piersiowej oraz krążenia bioder." Przyszłe mamy powinny oczywiście pamiętać o zachowaniu zasad bezpieczeństwa i nie wykonywac żadnych gwałtownych, szarpanych czy trzęsących ruchów. Najlepiej wsłuchać się w swoje ciało:)

żródło: http://forumzdrowia.pl/Taniec%20brzucha%20w%20ci%C4%85%C5%BCy/102/1144

Przyznam, że sama miałam okazję uczestniczyć w zajęciach z tańca brzucha i rzeczywiście są one bardzo wciągające. Na początku, gdy patrzyłam z boku wydawało mi się to mało atrakcyjne, bo jakos nigdy nie czułam pociągu do tańców orientalnych, ale wystarczyły jedne zajęcia i wszystko się zmieniło... Elementy z tańca brzucha są o wiele trudniejsze do powtórzenia niż z tańca towarzyskiego. Początkowo miałam z nimi pewne trudności, zwłaszcza z "shimmi górą";) Taniec ten wymaga przede wszystkim odpowiedniej postawy, aby nie nadwyrężyć sobie kręgosłupa, o czym powinna poinstruować instruktorka. Tańczy się na lekko ugiętych kolanach. Następnie trzeba opanowac kolejne elementy, jak shimmi, ruchy bioder i dodać do tego odpowiednie ruchy rąk i uśmiech:) To naprawdę nie jest takie proste jak mogłoby się wydawać:)
Taniec brzucha mnie zafascynował, jest w nim pewna mistyka, tajemniczość, wzniosłość a jednocześnie jest on pełen radości i wolności. Niesamowite rytmy i muzyka, język zupełnie inny od naszego... Dla mnie ten taniec to mowa bez słów. Można nim naprawdę wyrazić samą siebie, otworzyć się i rozkwitnąć, poczuć wolność,zaakceptować sie taką jaką się jest a dodatkowo jeżeli chodzi o aspekty pozaduchowe można poprawić swoją kondycje fizyczną i figurę:)))

ZACHĘCAM BARDZO GORĄCO WSZYSTKIE DZIEWCZYNY!!!!

Mazurek- ale nie na WIELKANOC:)

Nazwę tańca utworzono od nazwy ziemi- Mazowsza, gdzie najprawdopodobiniej się zrodził.



Taniec ten łączy podobieństwo z oberkiem (w szybszym tempie) i kujawiakiem (powolnym).



Mazur znany nam współcześnie, prócz charakterystycznej żywiołowości, posiada również dostojną postać ruchów i postaw. Żywiołowośc tańca, połączona z godną, spokojna postawą tańczącego, podskoki i przytupywanie połączone z częstym posuwistym krokiem , hołubce i krzesania, łagodzone zwykłym biegiem mazurowym: bieg przodem, wstecz i bokim, jak i pełne fantanzji obroty, przemachy wyprosty i sploty rąk oraz układy figur- stanowią liczne kontrasty które przyczyniaja sie sie do pięknego wygladu mazurka.



Wielka ilosć figur tanecznych, najrozmaitszych rozwiązań przestrzennych oraz szybkir tempo mazurka, wymagają niezwykłej sprawności tancerzy.



Wyróżnia sie dwa rodzaje mazura (żnią się nieco charakterem):



-ułański( z czasów Księstwa Warszawskiego) tańczony w mundurach; ma charakter salonowy- popis męskiej zręczności i temperamentu, a zarazem elegancji , gracji i wdzięku kobiet



- szlachecki (kontuszowy) żywiołowy, zawiadiacki, zarówno w wykonaniu tancerzy, jak i tancerek- jest wspomnieniem dawnej, wielkiej świetności i przepychy Rzeczpospolitej szlacheckiej.



Mazurka rozpowszechnili tacy kompozytorzy jak:

Fryderyk Chopin, Stanisław Moniuszko, Karol Kurpiński, Henryk Wieniawski, Karol Szymanowski i inni.

Zalety tańca :))

Dlaczego warto tanczyc?

Trudno wymienić wszystkie zalety tańca.Każdy z nas wie o tym, ze taniec potrafi wiele zdziałać dla naszego organizmu, I to zarówno jeśli chodzi o jego fizyczne aspekty jak i psychiczne. Na pewno jest to sposób na piękną, harmonijną sylwetkę bez wad postawy, lekki chód i kondycję. Taniec to ruch, czyli systematyczne uczęszczanie na lekcje pozwoli nam spalać aktywnie tkankę tłuszczową. Możemy się męczyć różnymi dietami, ale to dzięki aktywności fizycznej będziemy w stanie utrzymać naszą figurę na stałym poziomie. Ruch w każdym wykonaniu sprzyja przemianie materii, pobudza pracę układu pokarmowego oraz pomaga spalić zapasy organizmu w postaci tkanki tłuszczowej.
Dzięki tańcu nasze ciało będzie jędrniejsze, będziemy bardziej się sobie podobać, nasza samoocena podskoczy w górę. Taniec jest również doskonałym lekarstwem na depresję, czy stres. Aktywność fizyczna powoduje również wydzielanie endorfiny, czyli hormonu szczęścia, co sprzyja dobremu nastrojowi.

Ponadto taniec dostarcza niezapomnianych wrażeń estetycznych. Jest on esencją kobiecości.
Podczas rytmicznych ruchów ciała uwalniają się coraz większe pokłady drzemiącej w organiźmie energii, znika depresja, zmęczenie, znużenie, wraca radość życia.
Każdy, kto zdecyduje się na taki krok, na pewno nabierze większej pewności siebie i być może pozbędzie się niepotrzebnych kompleksów.

Takze nie pozostało nam nic ,jak tylko tanczyć, tanczyć, tanczyć....

"W tańcu możesz sobie pozwolić na luksus bycia sobą." Paulo Coelho

WALC ANGIELSKI

Walc angielski należy do grupy tańców towarzyskich. Jest prostym rytmicznie tańcem towarzyskim, ale wymaga od partnerów ogromnej sprawności fizycznej. Walc angielski jak sama nazwa wskazuje pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został zatańczony pod koniec 1921 roku. Jego ruchy i obroty wskazują na pokrewieństwo z walcem wiedeńskim. Dobrze wykonany sprawia wrażenie ruchu łodzi poruszającej się po regularnie wznoszących się i opadających falach.Charakterem symbolizuje parę młodych, zakochanych ludzi z ufnością myślących o wspólnej przyszłości.

Poprzednikami walca angielskiego nazywanego w niektórych krajach walcem powolnym były boston i walc wiedeński.Walc angielski powstał na początku XX wieku, jego powstanie wiąże się z niechęcią Anglików do szybkich tańców jak i również z tworzenia się nowego stylu tanecznego polegającego na sposobie tańczenia upodobnionym do chodu. Za prekursora walca powolnego uważany jest angielski nauczyciel tańca Victor Silvester, zdobywca zawodowego mistrza świata w tańcu towarzyskim z 1922 roku, gdy zasłynął z tańczenia walca w wolnym tempie w zupełnie nowym stylu. Historię walca angielskiego łączy się z powstawaniem zupełnie nowego stylu tańczenia opracowanego przez angielskich nauczycieli tańca, zwanego stylem angielskim, który opierał się na prawach naturalnego ruchu ciała.

Walc angielski jest jednym z tańców międzynarodowych składających się na światowy program tańca towarzyskiego. Podobnie jak inne tańce standardowe jest tańcem przestrzennym, rozłożystym i wymagającym dużej przestrzeni. Jest to bardzo romantyczny i spokojny taniec, a ruch opiera się na płynności, jak również na ciągłym unoszeniu i opadaniu,te dwie ostatnie rzeczy mogą sprawić najwięcej trudności, ale opanowanie ich sprawi największą radość.

Postawa taneczna też może sprawić małą trudność, ponieważ partnerzy są blisko siebie, a postawa naturalnie wyprostowana, zaś głowy zwrócone są lekko w lewą stronę. Łokcie jako przedłużenie barków, biodra połączone, a góry ciał lekko odchylone do tyłu. Partner otacza tancerkę prawą ręką umieszczając ją pod lewą łopatką partnerki.

Walc Angielski sprawi wiele przyjemności wszystkim tym, którzy nauczą się go. O wielkiej miłości ludzi do tańca świadczą także słowa znanego pisarza- Paula Coelho "O tańcu nie da się pisać [...] taniec trzeba tańczyć." Mam nadzieję,że te słowa przekonają wszystkich Was do tańca, zwłaszcza Walca Angielskiego. :)

"Śpiew flamenco jest krzykiem człowieka wydobywającym się z głębi jego duszy".

Odwaga,brawura,waleczność i zdecydowanie.Gorące serce,namiętność,wino,miłość,śmierć,taniec, śpiew i rytm- tak można definiować hiszpańskie flamenco. Flamenco, się czuje, flamenco ma się w sobie, żyje się na sposób flamenco jak wędrujący Cygan od wsi do wsi, od tawerny do tawerny. Ból istnienia i emocja wyraża się w pieśni, muzyce i tańcu. W muzyce topisz łzy,w tańcu rozprawiasz się ze swoją złością i niezgodą na świat taki, jaki jest. Śpiewasz i tańczysz, gdy rozpiera Cię dziecięca radość, gdy entuzjastycznie głosisz piękno życia.

Flamenco tworzą nierozerwalnie związane ze sobą śpiew, taniec i muzyka (cante, baile, toque). Jako pierwszy ukształtował się śpiew oparty na rytmie. Nieco później pojawił się taniec, stanowiący początkowo formę ilustracji do pieśni. Taniec flamenco jest najczęściej solowy - to indywidualna forma wypowiedzi, zawierająca zawsze pewien element improwizacji.

Aby zabrzmiało flamenco wystarczą dwie dłonie, śpiew i obcasy .... i duch flamenco.

Form muzycznych zaliczanych do kultury flamenco jest ponad siedemdziesiąt. Każda forma ma swoją specyfikę, swój charakterystyczny rytm, większość z nich obecnie się tańczy, choć w tradycji niektóre były tylko pieśnią lub utworem instrumentalnym. Wiele tańców ma odmienny charakter, bo ich choreografia tworzona jest do konkretnej muzyki. Z poszczególnych fragmentów muzycznych ( falset ) tworzy się utwór złożony z wielumotywów, stąd nazwy tańców w liczbie mnogiej, jak: alegrias, soleares, seguiriyas, sevillanas itp. Aby poznać tańce flamenco trzeba im poświęcić wiele lat. Łączy się z nimi gra na kastanietach, tamburynie, stepowanie (zapateado), klaskanie (palmas), praca wachlarzem, chustą i innymi rekwizytami.

To był krótki opis jednego z najpiękniejszych tańców jakie udało mi się poznać. Nie jest to wyczerpanie całego tematu . Sam taniec dzieli się jeszcze na wiele róznych technik i stylów. Ale wydaje mi się ze jest to wystarczające aby zakochac się w tym tancu. Moje pierwsze spotkanie z tym tancem miało miejsce podczas oglądania fantastycznego filmu „Warszawa” Dariusza Gajewskiego. .Film Warszawa ukazuje grupe młodych. Bohaterów łączy miasto w którym się znaleźli i prowincjonalne pochodzenie. Z przyjazdem do stolicy każdy z nich ma związane inne plany, inne cele. Ale jak sie ukazuje nie jest łatwa droga do realizacji marzen. W filmie byla ukazana piekna scena tanca flamenco. Scena w której zatrzymał się czas, była tylko głowna bohaterka i tacerka flamenco. Był krzyk duszy....
Polecam film, polecam taniec...
noemi

Troszke na ludowo:) Krakowiaka czas zacząć!

Tańce ludowe to takie, które reprezentują tańce i muzykę taneczną ściśle związaną ze środowiskiem w jakim powstały, jego zwyczajami, wierzeniami i tradycjami. Ich nazwy nie są nazwami gatunkowymi wskazującymi na pochodzenie etniczne, cechy tanaczne i muzyczne.



Polskie tańce ludowe to: chmielowy, cenar, chodzony, dżek, goniony, taniec góralski, kaczok, kołomajka, krakowiak, krzesany, kujawiak, lasowiak, mazurek, oberek, olender, polonez, szot, trojak, zbójnicki, kosyder, raz dwa(taniec kaszubski),mazur, korkowy.



Najbardziej znanymi tańcami narodowymi są: krakowiak, mazurek, oberek, polonez i kujawiak.



Krakowiak



To żywy polski taniec ludowy z okolic Krakowa, zaliczany jest do polskich tańców narodowych.



"Nazwa tańca pochodzi z XVIIIw i odnosiła się do grupy tańców posiadających własne lokalne nazwy: mijany, dreptany, ścigany, skalmierzak i inne. Pod koniec XVIII wieku charakterystyczne synkopowane rytmy krakowiaka pojawiły się w muzyce symfonicznej, a na początku XIXw taniec ten stał się popularny w muzyce scenicznej i instrumentalnej".



Krakowiaka tańczy sie w takcie dwumiarowym z charakterystycznymi synkopami, przyśpiewkami solowymi i swoistym trzykrotnym przytupem kończącym zazwyczaj fraze muzyczną.



Cechy tańca : gromadnośc i przodowanie, jak również symetria i dwuczęściowośc.Charakterystyczne ruchy krakowiaka to żywośc, skocznośc i sprężystość.



Utwory muzyczne oparte na ludowym krakowiaku stworzyli: Fryderyk Chopin Krakowiak op.14 na fortepian i orkiestrę Maurycy Moszkowski Krakowiak na fortepian Ignacy Paderewski Krakowiak fantastyczny Karol Szymanowski Krakowiak na fortepianLudomir Różycki w balecie Pan Twardowski


Taniec pozwala odreagować, wyzbyć sie złych emocji, odstresować a także wyszaleć!!!Taki włąsnie jest krakowiak...a zarazem taki subtelny:)

Zapraszam do pośpiewania:) Krakowiaczek jeden miał koników siedem...na na na...:))

http://www.ewa.bicom.pl/biesiada/bsd11.htm

Bibliografia:
http://www.sciaga.pl/tekst/68361-69-polskie_tance_narodowe

taniec to rzeka emocji

Każdy z nas potrafi tańczyć. Ruch jest bowiem czymś najbardziej naturalnym dla człowieka.
Taniec to najogólniej zwarty układ kroków, który każdy ma w głowie. Każdy taniec jest niepowtarzalny, choćby ten sam układ był tańczony przez tysiąc osób... tak samo jak każdy człowiek jest niepowtarzalny, bo mamy odmienne emocje, uczucia, dlatego każdy z nas tańczy to co czuje. Taniec pozwala na wyrażenie siebie, bo nie wystarczy nauczyć się schematycznych kroków, to jest dobre na początek. Aby taniec który wykonujemy był prawdziwie wartościowy , poruszający i zachwycający oglądających potrzebne są emocje, uczucia, włożenie w to części samego siebie...

Moją ulubioną grupę tańca stanowią tańce latynoamerykańskie, ale również salsa.
Tańce latynoamerykańskie to grupa tańców prezentowanych na turniejach obok tańców standardowych. W skład tej grupy wchodzą: samba, rumba, cha-cha, paso doble czy jive. Charakteryzują się one dużą dynamiką, szybkością i wyrazista muzyką. Ważne są w nich zmysłowe ruchy bioder i całego ciała. Zasadnicze znaczenie ma izolacja, polegająca na umiejętności oddzielenia górnych partii ciała od dolnych.


SAMBA
Dokładna nazwa to "O samba", która pochodzi z języka brazylijskiego i portugalskiego. Pierwszą formą samby był taniec "w kółko", a zapoczątkowali go Murzyni ze szczepu Bantu.
Narodowy taniec Brazylii, na ogół kojarzony z karnawałem w Rio de Janerio. Posiada wiele kombinacji rytmicznych, łatwo wpada w ucho. Poza rzadko tańczonymi figurami podstawowymi, samba ma charakter progresywny - tańcząca para szybko przemieszcza się po całym parkiecie. Samba zwana jest tańcem kochanków. Jest tam bardzo dużo ruchów intymnych, wyrażających uczucia. Ruch samby przypomina falowanie partnerów. Tańczenie samby może też przypominać bieganie po rozżarzonych węglach, na których trzeba jak najkrócej stawać, by się nie poparzyć. Takt: 2/4
Tempo: 54-56 taktów na minutę
RUMBA
Nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Kojarzy się z Kubą, a swe korzenie ma w mambolero i jest spokrewniony z hanaberą. Jest agitacyjnym tańcem afrykańsko-kubańskim. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich. Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi.Rumba to taniec, wymagający dobrej koordynacji ruchów i znakomitej kondycji fizycznej. Ale o tym tańcu nie decyduje jedynie technika, której można się nauczyć, ale zaangażowanie w taniec, zmysłowość. Dobrze zatańczona rumba to wręcz miniprzedstawienie teatralne. Rumbę na turniejach tańca tańczy się jako trzecią z pięciu tańców latynoamerykańskich.
Takt: 4/4
Tempo: 28-32 taktów na minutę
CHA-CHA
Jest to jeden z najmłodszych tańców latynoamerykańskich pochodzenia Kubańskiego. Forma taneczna została ustalona dopiero w 1953r. Po raz pierwszy zatańczono ten taniec w Niemczech w 1957r., a Gerd Hadrich pokazał pierwsze kroki. Główną zasadą techniczną są tzw ,,przeprosty", figury polegające na wyprostowywaniu kolan na ,,raz" oraz w figurze ,,lockstep" Również wiele figur w cha-chy zostało zaadoptowanych z rumby. W cha-chy także charakterystyczne są kokieteryjne ruchy, choć nie aż tak bardzo, jak w rumbie, bo ze względu na szybsze tempo jest na to mniej czas. Cha cha ma w sobie dużo elementów jazzu, beat'u i tańca dyskotekowego. Cechą charakterystyczną jest fascynujący rytm i swawolne ruchy opatrzone kokieteryjnym flirtem.
Takt: 4/4
Tempo: 32-34 taktów na minutę

PASODOBLE
To hiszpański taniec oddający atmosferę areny i walki byków - corridę. Partner występuje w roli toreadora, który trzyma partnerkę zastępującą czerwone sukno. Obydwoje poruszają się wokół wyimaginowanego byka.Sam taniec składa się jakby z dwóch części: I - wejście na arenę, II - obrazuje samą walkę. Muzyka o charakterze marszowym wyzwala narastające napięcie, by przez poszczególne akcenty wzbudzić entuzjazm w ostatnim uderzeniu. Jedyny taniec, w którym pary nie mogą sobie pozwolić na luki czy skróty w prezentowanej choreografii. Bardzo widowiskowy, a tancerze specjalnie przygotowują się do rozpoczęcia przyjmując pozy i wprowadzając nastrój, by ruszyć z pierwszym uderzeniem muzyki. Pasodoble wymaga od tancerzy sztuki pełnej wyrazu.
Takt: 2/4
Tempo: 60 taktów na minutę
JIVE
Jest bardzo podobny do rock and rolla, choć bez figur akrobatycznych. Do Europy dotarł z amerykańskimim żołnierzami w 1940r., jego odmianą jest boogie-woogie. Jest to taniec bardzo szybki i dynamiczny. W tańcu tym dostrzec można wpływy afrykańskie. Jive ukazuje nam jaką wspaniałą radością jest życie. Kroki wykonuje się dynamicznie wbijając ciężar ciała w parkiet, tak jakby chciało się szybko porozgniatać uciekające pluskwy. W obecnej wersji jest klasycznym tańcem jazzowym, wpływającym na powstanie nowych "szaleństw tanecznych". Jive ciągle trwa i nadal się rozwija. Wymaga on dobrej sprawności i kondycji, gdyż tańczony jest jako ostatni taniec.
Takt: 4/4
Tempo: 32-48 taktów na minutę







SALSA
Jest popularnym na całym świecie tańcem towarzyskim odpowiadającym muzyce również nazywanej salsą. To słowo po hiszpańsku oznacza [sos] lub smak, czy jak w tym przypadku styl.
Salsa w muzyce narodziła się w latach 1940-1970 z fuzji rytmów afrokubańskich i karaibskich pod dużym wpływem jazzu. Rozwijała się zarówno na Kubie, w Portoryko, Nowym Jorku, jak i innych krajach regionu Karaibów. Salsa czerpie w najlepsze z każdej z tych kultur. Łączy w sobie karaibską zabawę, afrykańską radość życia i francuską finezję. Kubańczycy doprawili ją "do smaku" swym gorącym temperamentem, przez swoją otwartość i wielką pogodę ducha tworząc taniec pełny radości i energii. Tak świetna receptura nie mogła schować się przed światem na długo. Jej smak dotarł do najbardziej odległych od Kuby rejonów z czasem ogarniając cały świat. Podczas tych podróży każda z nacji dodała do Salsy szczyptę swoich przypraw. W ten sposób podobnie jak sos - tak i taniec posiada wiele sposobów przyrządzania. Tak powstały podstawowe style Salsy:

• Salsa LA, jest to styl Los Angeles, inaczej nazywany Salsą "na 1";
• Salsa NY, jest to styl New York, nazywany też "Mambo" lub Salsą "na 2"
• Salsa Cubana, która jest rodowitym stylem kubańskim, nazywanym często "Casino" lub Salsą "na 3"

Style te różnią się krokiem podstawowym, rytmicznym umiejscowieniem kroków (np. taniec na 1 lub 2) w muzyce, geometrią tańca (taniec po kole lub w linii), sposobem prowadzenia partnerki, ilością elementów akrobatycznych w tańcu, istnieniem bądź brakiem elementów solowych. Salsa na Kubie powstała jako połączenie tańca son (muzyka) z kubańską rumbą. Salsa jest w odróżnieniu od większości tańców towarzyskich tańczona w miejscu. Oznacza to tyle, że tańcząca para nie przemieszcza się zbyt wiele po parkiecie, a obroty wykonywane są w miejscu.

źródło: www.wikipedia.pl

Taniec nie jest tylko pasją, ale także wyrażeniem przeżytych odczuć, pozwala on na odprężenie i zapomnienie o kłopotach i problemach codziennego życia. W tańcu nie da się udawać...Poruszając się w rytm muzyki można odczuć wielką radość i satysfakcję, bo tańczy się dla własnej przyjemności, a nie z przymusu:)
Dla mnie taniec jest czymś szczególnie ważnym, bo w tańcu jestem naprawdę sobą, otwieram swoje wnętrze, daje upust emocjom, zarówno tym dobrym jak i tym złym. Gdy tańczę zapominam o bólu, nie czuje zmęczenia... czasem zdarzało się, że szłam na taniec z bólem głowy a wracałam całkowicie zdrowa i do tego rozesmiana jak nigdy:) Taniec jest dla mnie lekiem, jest moim uzależnieniem, moją pasją i największą miłością...
Taniec jednym słowem to dla mnie najskuteczniejsza terapia na wszelkie troski i zmartwienia:)
Zachęcam wszystkich gorąco do tańca:) Kto choć raz nie spróbował tańca, nie wie co traci!
NAPRAWDĘ WARTO!!!:)))

FANI ELVISA PRESLEY'A :) :) :)

Rock’n’roll jako taniec to temat rzeka, dzika i nieujarzmiona :)
To wspaniała muzyka i niesamowity taniec w jej rytmie. Pełen życia ruch dwojga ludzi, radosny, pełen ekspresji uczuć, pozbawiony sztywnych reguł i przepisów. Wolny, niezależny trudny do opisania i niemożliwy do sklasyfikowania.

Rock’n’roll ma bardzo dużo odmian m. in:
Ø ROCK’N’ROLL SPORTOWY: charakteryzuje się określoną techniką ruchów zwaną „ kick-kick-kick-ball-change” . Tancerze wykonują proste elementy akrobatyczne w rytmie rock’n’roll’owych utworów muzycznych. Poziom owych elementów klasuje się na poziomie olimpijskiej akrobatyki sportowej.
Ø ROCK’N’ROLL TRADYCYJNY: jest tańcem wolności, szalonym. Nie posiada żadnych sprecyzowanych figur i kroków. Jest tańcem towarzyskim, gdzie krok podstawowy liczony jest na 6. Na rozluźnionych i delikatnie zgiętych w kolanach nogach, tańczy się go miękko, ale wyraziście, przenosząc ciężar ciała i akcentując rytm.

Jive w tańcu towarzyskim, boogie woogie, bugg czy swing to bogactwo figur i układów, z których do rock'n'roll'a można czerpać pełnymi garściami, pamiętając jednak żeby zachować charakter tego tańca.

Osobiście bardzo gorąco zachęcam do wgłębienia się w tajniki tańca jakim jest ROCK’N’ROLL ;) Taniec ten pozwoli przenieść się do połowy lat pięćdziesiątych XX wieku :)
Jeżeli jesteście fanami muzyki Elvisa Presley’a , Chucka Berry lub Carla Perkinsa to bardzo szybko poczujecie rytm i poderwiecie się do tańca ;)

Taniec jest bardzo ważny w życiu, zarówno moim jak i wielu ludzi na całej kuli ziemskiej J
Pozwala mi oderwać się od udręk życia codziennego, pozwala rozładować stres.
Kiedy tańczę nie muszę pamiętać o Twierdzeniu Pitagorasa czy o odmianie przez przypadki rzeczownika „TANIEC” :). Tańczyć może każdy – mały, duży, stary, młody, uczeń, student czy osoba po 50 ;)
Najważniejsze, żeby w tańcu pozostać sobą :) :)